3-daagse trekking Dana - Wadi Musa (Petra)

Deze tocht gaat langs illustere plaatsen zoals Wadi Ghuweir - Wadi Hamrah - Detneh - Feinan - Wadi Barwash - Wadi el Hidan - Skhart um Sa'id - Beidah - Little Petra.
Drie dagen lijkt niet lang voor een trekking inderdaad maar wanneer het warm is of heet dan is deze tocht niet van de poes. Als je toekomt in Little Petra voel je maar al te goed wat je gedaan hebt. De tocht begint een beetje aarzelend in Wadi Ghuweir maar al snel wordt je geconfronteerd met prachtige rotsformaties en fantastische kleuren in Wadi Ghuweir, een kloof waar geen einde lijkt aan te komen, een kloof waar geen einde mag aan komen. Eénmaal uit de kloof kom je terecht in de Black Mountains en volg je de rivier richting de kopermijn van Feinan. Ondanks zijn maagproblemen slaagde Filip er toch in deze tocht tot een goed einde te brengen. Als begeleiders waren dit jaar mee Walid (broer van Nabil al-Nawafleh uit Dana), Mohamed en de kettingrokende Abu Zeid die handen had om eiken te ontwortelen. Die man had macht van 7 paarden. De tweede avond bij het zoeken naar hout waren Filip en ik een dode boom aan het ontwortelen. Met ons beidjes slaagden we er niet in de boom los te wrikken. Maar Abu Zeid bracht er in zijn eentje verandering in. Eventjes zijn kleine 45 er tegen en boompje was rijp voor het komende hellevuur.
De eerste avond slaap je meestal in de buurt van Feinan, een oude kopermijnwinningsplaats (nieuw woord). Je slaapt er in een grote vlakte ver weg van alle lawaai. Aan het kampvuur kregen we bezoek van de oudere maar supergeestige Abu Fawaz. Abu Fawaz is momenteel ziek en ik hoop dat hij vlug mag herstellen zodat hij terug op trekking kan met zijn onafscheidelijke ezel 'Willi'. Willi is naar schijnt de enige ezel ter wereld die deze trekking kan doen! En inderdaad als je sommige stukken ziet waar hij af en op moet dan weet je het: dit kan alleen een ezel die 'Willi' noemt.
De heerlijke 'rababa'-muziek van Abu Zeid vulde de stilte en wij onze slaapzak nog nagenietend van de heerlijke maaltijd op dit onaardse plaatsje 'Feinan'.
Dag 2 is een ander paar mouwen. Terwijl dag 1 bijna steeds vlak en dalend is, is deze dag bijna 1 lange beklimming. Daarenboven was het heet die dag en stond er bijna geen wolkje aan de lucht. Afzien in een overweldigende natuur, een natuur die je niet verwacht in Jordanië. Sommige stukken zijn echt wel lastig en aan het klimmen lijkt geen einde te komen maar we moeten nu eenmaal verder. Ieder op zijn tempo. Eénmaal op de kampplaats is de voldoening nog zo groot en als ze dan weer eens een heerlijke maaltijd uit hun mouw schudden is alles vlug vergeten. Gezellig aan het kampvuur, een waterpijpje, een heerlijk theetje...dit is gegarandeerd het -inderdaad- mooiste plekje van Jordanië.
Dag 3 begint terug met een lange klim die de spieren terug aan het werken zet. Aan deze klim lijkt ook geen einde te komen maar terug maakt de natuurpracht alles wat lichter. De wandeling duurt terug toch een uur of zes en je komt uiteindelijk aan in de buurt van Klein Petra. Moe maar zeker voldaan want deze driedaagse is meer dan de moeite waard. Afscheid van onze schitterende begeleiders. Ma'a salaama Walid, Abu Zeid, Mohamed, Nabil.
Een nieuw avontuur wacht ons op in de stad der Nabateërs.

Dana Biosphere Reserve - Dana village

Dit werd onze laatste verplaatsing met onze chauffeur Khaled. Vanuit Kerak is het ongeveer 2 uur rijden naar Dana Biosphere Reserve, misschien wel - inderdaad - het mooiste plekje van Jordanië. Dana NP wordt beheerd door het RSCN (Royal Society for the Conservation of Nature). Deze organisatie, destijds opgericht met de goedkeuring van wijlen King Hussein, had gelukkig ingezien dat Jordanië over een uniek ecosysteem beschikte en dat de natuur aan bescherming toe was. Vele stukjes natuur waren zo fragiel dat bescherming zich opdrong.
Dit leidde achteraf tot enkele conflicten tussen RSCN en lokale mensen. Voorbeeld: in het gebied rond Dana probeert het RSCN het geitenbestand onder controle te houden omdat geiten alles kaal vreten en zeker in deze kwetsbare regio gekendmerkt door droogte en woestijnisering. Maar geiten zijn nu eenmaal een belangrijke bron van inkomen voor de lokale (arme) boeren. Vandaar dat beiden meer dan eens regelrecht tegenover elkaar staan.
Ik moest vandaag de groep alleen laten omdat Bart ziek was en verzorging nodig had. Ik had voor de groep een gids besproken en die zou dan met hen van het NP naar het dorp komen gewandeld. In het park zelf kan je ook nog enkele leuke en korte wandelingen doen. Een beetje wandelen kan geen kwaad en het is toch een vrij actieve groep. Toen we 's avond terug samen waren bleek dat ze in het park niet zo actief waren geweest en enkel op hun lege kont in een tent hadden gelegen. Eindelijk waren ze verlost van die hyperkineet die een beetje last heeft van ADHD en konden ze doen waar ze zin in hadden: niks doen. Maar Allah's toorn was opgewekt en hij sloeg dan ook ongenadig toe. Filip werd tijdens de wandeling naar het dorp zo slecht dat hij alle kleuren van de regenboog uit al zijn lichaamsopeningen perste. Alweer werk voor mij want Flipje moest dringend worden opgehaald. Eigenlijk zijn verdiende loon want je moet eens het volgende broodje in een of andere Panos gaan bestellen: broodje met ei, banaan, pilchards, komkommer, tomaat, la vache qui rit (groen), confituur...Smakelijk.
Alle gekheid op een stokje, maar op reis moet je ook tijd maken voor rust. We hebben soms de neiging te veel te willen doen. Onthaasting moet er meer zijn. Daarvoor is Dana NP de geschikte plaats. In het park heb je alle faciliteiten zoals tenten, keuken, douches,...Hier kan je rustig genieten van de natuur en vogels spotten. Je vindt hier kolibri's, zelfdzame vinkensoorten, roofvogels...
Na een heerlijke maaltijd bij Nabil in Dana (Nabil stond ook in voor de trekking) genoten we nog na bij een heerlijke waterpijp. We zouden die nacht in open lucht slapen...ik heb die nacht op drie plaatsen geslapen. Het begon te regenen als we goed en wel in onze slaapzak lagen. Dan maar op zoek naar een droog plaatsje. Eentje gevonden maar na een half uur begonnen er een paar te snurken zodat ik alweer moest verhuizen. Dan maar op een balkon gaan liggen en een halve fles 'deet' over mij heen gekapt want de muggen zongen alle liedjes uit de top 5000 rond mijn oren. 's Anderendaags stond een driedaagse trekking op het programma dus was een beetje rust welkom. Rust die ik uiteindelijk vond in de gedachte dat ik de volgende drie dagen enkele van de, inderdaad, mooiste plekjes van Jordanië zou tegenkomen. Allah u akbar!