Wadi Ibn Hammad

De meeste toeristen bezoeken Wadi Mujib - ook wel de Grand Canyon van Jordanië genoemd. Dit is natuurlijk een prachtig stukje natuur maar persoonlijk vind ik Wadi Ibn Hammad net iets mooier. Deze kloof ligt op ongeveer 20 minuten rijden (arabische tijd en 40 minuten europese tijd) van Kerak. Van zodra je de kloof ingaat wordt je geconfronteerd met een onwaarschijnlijke natuurpracht. De smalle wanden van de kloof zijn begroeid met palmbomen, mossen, grassen, hangplanten,...een groene lust voor het groene oog. Je loopt constant in het water, soms kniehoog maar meestal enkelhoog. De wandeling is zeker niet zwaar maar je moet de tijd nemen om al die natuurpracht op te nemen.
De wandeling duurt ongeveer 6 uur afhankelijk van het eindpunt. Je kan wandelen tot aan de Dode Zee maar beter is je te laten oppikken aan de rand van de kloof. Op het moment dat de kloof iets breder wordt moet je deze links verlaten en richting Dode Zee stappen. Je kan dit doen zonder gids maar voor alle zekerheid neem je best iemand mee die de weg kent op het einde van deze spectaculaire kloof.
Onze chauffeur Khaled stond ons op te wachten en na het nuttigen van de obligate thee reden we terug naar Kerak waar we de verjaardag van Sofie te vieren hadden. Ik had 's morgens een taart besteld bij Samir en ik wist dat hij dit 'te goed' ging doen. Sofie werd 30 jaar en dit mocht dus wel gevierd worden. Als cadeau had ze zonet de wandeling gekregen in het mooiste plekje van Jordanië. De taart was versierd op zijn Jordaans en viel ook Jordaans op uw maag. Maar ja, dat weet je hé in die landen. Hoe meer zoetigheid hoe liever ze het hebben. Wij hadden zojuist traditionele mensaf (kip, groenten en rijst gekookt in yoghurt) verorberd en dan valt natuurlijk alles zwaar. Maar Samir had weer ongelooflijk zijn best gedaan. Soekran habibi en mabroek Sofie!
Kerak en Samir, ik ga jullie weer missen! Volgend jaar kom ik terug en doe ik Wadi Kerak, misschien wel de leukste kloof om te doen!

Um Quais - Mujib Nature Reserve - Kerak

Ontbijt met zicht op het meer van Tiberias of Galilea zoals je wil. Hier liep Jezus over het water zonder zijn geitenwollensokjes nat te maken. Hier heb je zicht op de deels bezette Golan-hoogvlakte, hier kijk je uit op restanten van de 6-daagse oorlog, hier voel je de bloedige geschiedenis, hier is gewoon bloedige geschiedenis geschreven...spijtig
genoeg.
De site van Um Quais is niet te vergelijken met deze van Jerash alhoewel ook deel uitmakend van de Decapolis. Maar het zicht op de Golan-hoogvlakte maakt veel goed en wat ook uniek is, is het zwart-basalten amphitheater. Nergens anders vind je zoiets en wat je hier ook weinig vindt zijn toeristen! Oef!
Na een kort bezoek vertrekken we voor een lange rit richting Mujib Nature Reserve langsheen de Kings Highway. Onderweg rijden we langsheen de Dode Zee of bahr al-Lut oftwel de Zee van Lot. 'Versteende Lot' vindt je trouwens een beetje voorbij de Mujib Bridge. Omdat de Malaqi-trail volzet was, deden wij enkel de korte maar daarom niet minder spectaculaire Siq Trail.

Je wandelt door de rivier richting een waterval en afhankelijk van de stand van het water moet je sommige stukken al zwemmend doen. Het is niet alleen een natuurpracht maar het is nog bijzonder leuk ook. Je doet er ongeveer 2,5 uur over heen en terug. Het 'rusthuis' van onze groep vatte het als volgt samen: hier begint mijn reis. Hoe kan het ook anders: dit is nu eenmaal het mooiste plekje van Jordanië.

Volledig doorweekt rijden we verder richting Kerak waar we 's avonds in restaurant Kir Heres genieten van een heerlijke maaltijd met de nodige pintjes en flesjes rode wijn. Ons hotel 'Towers Castle' was voor mij een aardig weerzien met Samir, de hulpvaardige Egyptenaar die zich 's morgens al eens durft overslapen waardoor het geplande ontbijt van 07.30u al rap 08.30u wordt. Who cares anyway, we are on holiday!!

Amman - Jerash - Um Quais

Wanneer je maar twee weken in Jordanië bent, moet je echt selecteren wat je wil zien en wat niet. Omdat dit een natuurreis is beperken we de lange bezoeken aan steden. Vandaar dat de het bezoek aan Amman zich beperkt tot een wandeling door het oude stadsgedeelte. We vertrekken vanuit ons hotel (Select Hotel) richting downtown en zien in de verte de impossante Blauwe Moskee. We passeren ook het centraal gelegen al-Abdali busstation van waaruit lokale bussen vertrekken richting alle delen van Jordanië. Wij stappen verder richting King Hussein Moskee tegenover het Koffiehuis van de Arabische Liga dat spijtig genoeg in renovatie was. Dit is nochtans een heerlijke plek om het dagelijkse leven gade te slaan om en rond de moskee en natuurlijk de place to be voor een heerlijke babbel met de locals.Tot zover eigenlijk ons bezoek aan Amman. Voor we verder rijden naar Jerash nemen we eerst nog een kijkje op de 'Citadel', vanwaar je een prachtig zicht hebt over deze stad die gebouwd is op zeven heuvels. Maar wie goed kijkt ziet momenteel dat er reeds een veelvoud aan heuvels is bebouwd. Op de Citadel bevindt zich een klein maar heel aardig museum met daarin een van de oudst gevonden beeldjes en ook de 'Dode Zeerollen'.
Nadien vertrokken we naar een van de steden die deel uitmaakte van de toenmalige 'Decapolis' namelijk Jerash. Onderweg nemen we de lunch op wat achteraf gezien toch wel 'één van de mooiste plekjes' van Jordanië was.:-(
In Jerash krijgen we een heerlijke rondleiding van een gids wiens stem een mengeling was van Lee Marvin en Tom Waits maar waarschijnlijk was dit niet het gevolg van overmatig drankgebruik maar wel van het feit dat ze in Jordanië allemaal roken als 'Turken'.
Jerash is een must bij een bezoek aan Jordanië. Veel toeristen keren dan terug richting Amman, wij niet. Wij reden verder noordwaarts richting het drielandenpunt nabij de gecontesteerde Golan-hoogvlakte. Daar nemen we onze intrek in het enige hotel in Um Quais namelijk hotel Um Quais. Een heerlijk diner wordt voorgeschoteld en de onderweg aangeschafte fles Arak verdwijnt al vlug in onze keelgaten.
Omwille van de korte vorige nacht, duikt iedereen nogal vlug in zijn bed. Jordanië was goed begonnen, alweer!