Drie dagen lijkt niet lang voor een trekking inderdaad maar wanneer het warm is of heet dan is deze tocht niet van de poes. Als je toekomt in Little Petra voel je maar al te goed wat je gedaan hebt. De tocht begint een beetje aarzelend in Wadi Ghuweir maar al snel wordt je geconfronteerd met prachtige rotsformaties en fantastische kleuren in Wadi Ghuweir, een kloof waar geen einde lijkt aan te komen, een kloof waar geen einde mag aan komen. Eénmaal uit de kloof kom je terecht in de Black Mountains en volg je de rivier richting de kopermijn van Feinan. Ondanks zijn maagproblemen slaagde Filip er toch in deze tocht tot een goed einde te brengen. Als begeleiders waren dit jaar mee Walid (broer van Nabil al-Nawafleh uit Dana), Mohamed en de kettingrokende Abu Zeid die handen had om eiken te ontwortelen. Die man had macht van 7 paarden. De tweede avond bij het zoeken naar hout waren Filip en ik een dode boom aan het ontwortelen. Met ons beidjes slaagden we er niet in de boom los te wrikken. Maar Abu Zeid bracht er in zijn eentje verandering in. Eventjes zijn kleine 45 er tegen en boompje was rijp voor het komende hellevuur.
De eerste avond slaap je meestal in de buurt van Feinan, een oude kopermijnwinningsplaats (nieuw woord). Je slaapt er in een grote vlakte ver weg van alle lawaai. Aan het kampvuur kregen we bezoek van de oudere maar supergeestige Abu Fawaz. Abu Fawaz is momenteel ziek en ik hoop dat hij vlug mag herstellen zodat hij terug op trekking kan met zijn onafscheidelijke ezel 'Willi'. Willi is naar schijnt de enige ezel ter wereld die deze trekking kan doen! En inderdaad als je sommige stukken ziet waar hij af en op moet dan weet je het: dit kan alleen een ezel die 'Willi' noemt.
De heerlijke 'rababa'-muziek van Abu Zeid vulde de stilte en wij onze slaapzak nog nagenietend van de heerlijke maaltijd op dit onaardse plaatsje 'Feinan'.
Dag 2 is een ander paar mouwen. Terwijl dag 1 bijna steeds vlak en dalend is, is deze dag bijna 1 lange beklimming. Daarenboven was het heet die dag en stond er bijna geen wolkje aan de lucht. Afzien in een overweldigende natuur, een natuur die je niet verwacht in Jordanië. Sommige stukken zijn echt wel lastig en aan het klimmen lijkt geen einde te komen maar we moeten nu eenmaal verder. Ieder op zijn tempo. Eénmaal op de kampplaats is de voldoening nog zo groot en als ze dan weer eens een heerlijke maaltijd uit hun mouw schudden is alles vlug vergeten. Gezellig aan het kampvuur, een waterpijpje, een heerlijk theetje...dit is gegarandeerd het -inderdaad- mooiste plekje van Jordanië.
Dag 3 begint terug met een lange klim die de spieren terug aan het werken zet. Aan deze klim lijkt ook geen einde te komen maar terug maakt de natuurpracht alles wat lichter. De wandeling duurt terug toch een uur of zes en je komt uiteindelijk aan in de buurt van Klein Petra. Moe maar zeker voldaan want deze driedaagse is meer dan de moeite waard. Afscheid van onze schitterende begeleiders. Ma'a salaama Walid, Abu Zeid, Mohamed, Nabil.
Een nieuw avontuur wacht ons op in de stad der Nabateërs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten