De gedachten op nul proberen zetten en aan dit reisverslag verder schrijven. Ik zal jullie niet kunnen beroeren zoals Hosseini dit kan maar toch heeft Petra ook iets dat je vastgrijpt, zei het minder dramatisch. De eerste maal de 'siq' inwandelen op weg naar al-Khazneh heeft iets magisch omdat je weet dat er iets op je afkomt maar je kan het nog niet vatten. Je hebt het wel al gezien in films en op foto's maar de werkelijkheid is totaal iets anders. Als je het al verschillende malen gezien hebt zoals ik blijft het nog steeds een magische plaats.
Petra werd vooral bekend na de film van Steven Spielberg - Indiana Jones and the Last Crusade. Nu is het Unesco Werelderfgoed en één van de 7 moderne wereldwonderen.
Toen wij er waren in oktober waren we een uurtje te vroeg. De ingang van de stad is op z'n mooist al de zon haar gouden stralen op deze gouden plek laat branden. Het beste zicht heb je als je eventjes omhoog klautert daar waar het bordje staat 'no climbing'. Nog steeds weet ik niet wat het betekent maar het zal wel niet veel zijn veronderstel ik. Een ander prachtig zicht heb je wanneer je de stad afdaalt tot voorbij de 'Royal Tombs' en net voorbij 'the Palace Tomb' de trap omhoog neemt en daar uw weg zoekt tot op het einde van de rotsen. Daar sta je dan hoog boven 'al-Khazneh'. Unesco kent zijn pappenheimers.
Voor Petra moet je minstens twee dagen uittrekken om alles te zien. Het zijn niet zozeer de gebouwen die de moeite zijn maar wel de integratie van die monumentale bouwwerken in de natuurlijke omgeving. Petra bezoeken is afzien tenzij je het doet zoals die Mövenpick toeristen - zij met haar Sergio Rossi stilleto's aan en onafscheidelijke veel te grote Gucci zonnebril en hij gegarandeerd met zijn Ralph Lauren polo aan met op zijn vette pens een Canon 500D bengelend waarvan hij enkel on/off snapt. Alle gekheid op een stokje maar zo'n toeristen kom je tegen in deze ruige, bergachtige site vol keien en mul zand. Petra doe je met degelijke stapschoenen en Petra eindigt niet waar het voor veel toeristen eindigt namelijk na de obligate foto naast een stinkende kameel net voor al-Khazneh. Monday this must be Petra, en dan vlug de bus op naar het volgende fotogenieke plaatsje in Jordanië. Nee, na al-Khazneh begint het pas. Je kan de stad op verschillende plaatsen verlaten en na het nemen van enkele honderden treden geconfronteerd worden met prachtige vergezichten over deze Nabateese stad.
Petra is zweten en genieten, Petra is berg op en berg af, Petra is de lange hete wandeling naar Jebel Haroun en nadien de lange klim naar de High Places of Sacrifice en daar zitten praten met de mooie Aïsa. Haar duizend schitterende zonnen-glimlach doet me denken aan Mariam uit het boek van Khaled Hosseini. Petra is de lange maar prachtige wandeling vanuit Klein-Petra naar el-Deir, het klooster, op jawel - inderdaad- het mooiste plekje van Jordanië. Petra is 's avonds bruin thuiskomen in de hotelkamer en na de douche vaststellen dat het bruin slechts het mulle zand was dat zijn dorst ging laven aan uw zweterige zoute lichaam. Petra is uw lunchpakket ergens hoog en droog verorberen, neergezeten en genieten van al die natuurpracht, genieten van de stilte daarboven terwijl uw billen roodverbranden. Petra is de siq terug uitwandelen en ongelooflijk veel zin hebben in een schuimende pint bier en die in één teug achteroverkappen.Petra kruipt na twee dagen in de kleren maar je moet uw tijd nemen om alles te doen want Petra is meer dan alleen maar al-Khazneh en el-Deir en alles wat daar tussen ligt.
Petra is...eindigen met een vers uit een gedicht van Saib-e-Tabrizi:
- Talloos zijn de manen die op zijn daken glanzen.
De duizend schitterende zonnen achter al zijn muren -
Geen opmerkingen:
Een reactie posten