Um Quais - Mujib Nature Reserve - Kerak

Ontbijt met zicht op het meer van Tiberias of Galilea zoals je wil. Hier liep Jezus over het water zonder zijn geitenwollensokjes nat te maken. Hier heb je zicht op de deels bezette Golan-hoogvlakte, hier kijk je uit op restanten van de 6-daagse oorlog, hier voel je de bloedige geschiedenis, hier is gewoon bloedige geschiedenis geschreven...spijtig
genoeg.
De site van Um Quais is niet te vergelijken met deze van Jerash alhoewel ook deel uitmakend van de Decapolis. Maar het zicht op de Golan-hoogvlakte maakt veel goed en wat ook uniek is, is het zwart-basalten amphitheater. Nergens anders vind je zoiets en wat je hier ook weinig vindt zijn toeristen! Oef!
Na een kort bezoek vertrekken we voor een lange rit richting Mujib Nature Reserve langsheen de Kings Highway. Onderweg rijden we langsheen de Dode Zee of bahr al-Lut oftwel de Zee van Lot. 'Versteende Lot' vindt je trouwens een beetje voorbij de Mujib Bridge. Omdat de Malaqi-trail volzet was, deden wij enkel de korte maar daarom niet minder spectaculaire Siq Trail.

Je wandelt door de rivier richting een waterval en afhankelijk van de stand van het water moet je sommige stukken al zwemmend doen. Het is niet alleen een natuurpracht maar het is nog bijzonder leuk ook. Je doet er ongeveer 2,5 uur over heen en terug. Het 'rusthuis' van onze groep vatte het als volgt samen: hier begint mijn reis. Hoe kan het ook anders: dit is nu eenmaal het mooiste plekje van Jordanië.

Volledig doorweekt rijden we verder richting Kerak waar we 's avonds in restaurant Kir Heres genieten van een heerlijke maaltijd met de nodige pintjes en flesjes rode wijn. Ons hotel 'Towers Castle' was voor mij een aardig weerzien met Samir, de hulpvaardige Egyptenaar die zich 's morgens al eens durft overslapen waardoor het geplande ontbijt van 07.30u al rap 08.30u wordt. Who cares anyway, we are on holiday!!